POMAGAMY ROBIĆ BIZNES W BRANŻY FMCG

Dla nabycia uprawnienia do odprawy nie ma z kolei znaczenia rodzaj zawartej umowy o pracę, obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy ani też faktyczne świadczenie pracy w chwili rozwiązania stosunku pracy. Wysokość i termin wypłaty odprawy Podstawowym celem odprawy pieniężnej jest złagodzenie negatywnych konsekwencji utraty pracy z powodów od pracownika niezależnych. Zasady ustalania wysokości jednorazowej odprawy przewidziane są w art. 8 wspomnianej ustawy. Przy spełnieniu wszystkich ustawowych warunków pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż dwa lata; dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeśli zatrudnienie trwało od 2 do 8 lat; bądź trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracował on u danego pracodawcy ponad 8 lat.

– Dla ustalenia okresu zatrudnienia u danego pracodawcy nie ma oczywiście znaczenia, czy pracownik świadczy dodatkowo pracę dla innego pracodawcy. Zaliczany jest jednak okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła w trybie art. 231 kp [przejęcie zakładu pracy przez innego pracodawcę – red.], a także w innych przypadkach, w których na podstawie przepisów szczególnych pracodawca staje się następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika – mówi Nikola Misiek.

Wysokość odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Odprawa nie może jednak przekraczać kwoty 15 krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy. Ustawa o zwolnieniach grupowych nie określa wprost terminu, w jakim należy wypłacić pracownikowi odprawę. Niemniej z ustawowego sformułowania „w związku z rozwiązaniem umowy o pracę” można wywnioskować, że pracownik nabywa prawo do odprawy z upływem ostatniego dnia trwania stosunku pracy. Taki kierunek interpretacji potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym odsetki za opóźnienie w zapłacie odprawy przysługują pracownikowi od dnia następującego po dniu ustania stosunku pracy.

Regulacje wewnętrzne pracodawcy

– Poza wskazanymi przypadkami pracodawca nie ma obowiązku przyznawania pracownikom odpraw z tytułu utraty zatrudnienia. Jednakże świadczenia o tym charakterze mogą zostać wprowadzone do regulacji wewnętrznych pracodawcy – regulaminu pracy i wynagradzania. Jeśli pracodawca zdecyduje się na taki krok, a pracownik spełni regulaminowe przesłanki uzyskania takiego świadczenia, pracodawca będzie obowiązany do jego wypłaty. Pracodawca może również w ten sposób zwiększyć kwotę odprawy pieniężnej ponad kwoty wskazane przez przepisy powszechnie obowiązujące – dodaje ekspertka z kancelarii prawnej Ecovis Milczarek i Wspólnicy.