Kulisy sprzedaży sklepów Piotr i Paweł do Biedronki [TYLKO U NAS]

Przypomnijmy, pod koniec września szyld zmieniły sklepy w: Kaliszu (ul. Młynarska), Wrocławiu (ul. Grabiszyńska i ul. Dokerska), Tychach (ul. Towarowa) oraz Poznaniu (ul. Szwedzka). Jak zapewniał wówczas Piotr i Paweł, lokalizacje te nie były optymalnie dobrane do tradycyjnego modelu Piotra i Pawła, a będą dobrze funkcjonować w zmodyfikowanym formacie.

Biedronka uruchomiła w nich pierwsze "Biedronki Premium". Sklepy znacznie różnią się wyglądem od typowych, nawet najnowszych placówek dyskontera, m.in. wykorzystują nowy logotyp Biedronki, wykorzystywany przez tę sieć dotychczas tylko do promowania kilku produktów premium na półkach.

Interesujące są kulisy tej transakcji. Sklepy te należały do Piotra i Pawła, czyli sieci objętej sanacją. Pieniądze pozyskane ze sprzedaży sklepów miały przyczynić się do zwiększenia poziomu zamówień od dostawców, co docelowo ma skutkować zwiększeniem dostępności towarów na półkach w pozostałych placówkach poznańskiego operatora. Od sukcesu tych działań uzależniony jest m.in. start dużej kampanii promocyjnej Piotra i Pawła, której celem będzie przekonanie klientów do powrotu do sklepów.

Sprzedaż sklepów nie była tak prosta, jak mogłoby się z pozoru wydawać. Po pierwsze, transakcja musiała zostać przeprowadzona błyskawicznie, dlatego należało spiąć ją w taki sposób, by nie wymagała zgody Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który zwyczajowo bada tego typu przejęcia. Przedstawiciele Piotra i Pawła, Biedronki, jak i zarządca sądowy wspólnie uznali, że zgłoszenie wniosku o zgodę UOKiK nie było konieczne. - Wszystkie pięć sklepów w ciągu ostatnich dwóch lat nie generowało łącznego obrotu na poziomie 10 mln euro - zdradza portalowi wiadomoscihandlowe.pl Patryk Filipiak, prezes Zimmerman Filipiak Restrukturyzacja, czyli zarządcy sądowego Piotra i Pawła.

Sprzedaż akurat tych, a nie innych pięciu sklepów nie była przypadkowa. Piotr i Paweł chciał za wszelką cenę uniknąć procedury przed UOKiK (która mogła potrwać co najmniej 3 miesiące), wybrano więc "do pakietu" te sklepy, które nie generowały odpowiedniego obrotu, nie były rentowne, ale jednocześnie które były interesujące z punktu widzenia kupującego.

Mimo to Piotr i Paweł i tak musiał pozyskać dwie zgody - tyle że inne. Pierwsza z nich to zgoda banków, które posiadały zabezpieczenia kredytów udzielonych firmie na nieruchomościach i towarach. Druga - to zgoda sędziego-komisarza. Przy czym była to zgoda tylko na fragment transakcji. - Sędzia-komisarz musiał dać zgodę na sprzedaż towarów i sprzętu w sklepach. Nie musiał udzielić zgody na sprzedaż samych sklepów jako lokalizacji - odpowiada Patryk Filipiak.