W handlu brakuje pracowników i następców

Dobry pracownik to pracownik m.in. wydajny. Pod względem efektywności, mierzonej jako sprzedaż z metra kwadratowego oraz jako sprzedaż w przeliczeniu na pracownika, najlepiej wypadają dyskonty, które wyprzedzają sklepy convenience. W latach 2010-2015 pierwsze zwiększyły efektywność sprzedaży z metra o około jedną piątą, a drugie – o 15 proc. Z pośród dziesięciu największych sieci handlowych w Polsce najwyższe wzrosty sprzedaży w obu kategoriach zanotował Lidl – wynosiły one odpowiednio 33 i 34 proc. W tym czasie sprzedaż z 1 mkw. w hipermarketach spadła o 14 proc., a w przeliczeniu na pracownika – aż o 21 proc.

Praca w handlu nigdy nie należała do lekkich i nie cieszy się powodzeniem wśród młodych. Ponieważ coraz trudniej o dobrych pracowników, czołowi gracze, m.in. Biedronka, Lidl, Kaufland czy Polomarket, podwyższają pensje, uatrakcyjniają systemy premii i bonusów. Dziś, gdy jakość obsługi ma dla klienta kluczowe znaczenie, sklepy tradycyjne muszą zacząć postępować podobnie. Jeśli tego nie zrobią, najcenniejsi pracownicy przejdą do wielkopowierzchniowej konkurencji.

Do tego w polskim handlu rozpoczyna się wielka zmiana pokoleniowa. Generacja pionierów, którzy na początku lat 90. budowali zręby wolnorynkowego handlu, zbliża się do wieku emerytalnego. Czas, żeby młodzi przejęli stery. Tylko, czy zechcą?

Dlaczego dzieci kupców niezbyt chętnie garną się dziś do handlu? Czasem rozjeżdżają się po świecie lub mają odmienną wizję własnej kariery – wolą pracować w wymarzonym zawodzie lekarza, nauczyciela, inżyniera. Bywa i tak, że obserwując codzienną „harówkę” rodziców, wolą nawet zarabiać mniej, ale wykonywać spokojną pracę na etacie. Ci kupcy, którzy nie mają komu przekazać firmy, co zdarza się niestety dość często, staję przed dylematem: sprzedać w obce ręce dorobek życia, czy po prostu doczekać emerytury i zwinąć interes?