Zmarł Romuald Lipko, lider Budki Suflera, założyciel firmy Muzyczne Alkohole

Kompozytor i multiinstrumentalista Romuald Lipko, do ostatnich dni lider Budki Suflera, zainwestował w produkcję wódki. Pierwszą marką założonej przez niego firmy Muzyczne Alkohole była „Jolka Jolka pamiętasz”, kolejną „Wódka Suflera”.

Artysta liczył, że alkohole o nazwach nawiązujących do przebojów Budki Suflera zyskają popularność na fali sentymentu do dekady lat osiemdziesiątych. Dla starszego już dziś pokolenia, pomysł był trafiony. Dwa-trzy lata temu Muzyczne Alkohole kupić można było w sieci Makro, u drobnych sklepikarzy oraz w branży gastronomicznej. Dostępne były też w specjalistycznej sieci Alkohole Świata. Poza tradycyjną dystrybucją, trunek sprzedawany był ponadto na lotniskach oraz eksportowany do USA, gdzie Budka Suflera cieszyła się ogromną popularnością wśród Polonii.

Wkrótce na rynek trafiły wersje smakowe – wiśniowa, grejpfrutowa i cytrynowa. Muzyczne Alkohole szykowały też kolejne premiery. W ofercie firmy Lipki pojawiły się m.in. wódki "Bal wszystkich świętych" i "Za ostatni grosz".

Biznes alkoholowy i świat muzyki krzyżowały się ze sobą nie po raz pierwszy. W sprzedaży bywały m.in. whisky, wino, piwo i wódka sygnowane nazwą zespołu Motorhead, piwo Alcoholica Beer'em All (nawiązujące do debiutanckiego albumu grupy Metallica „Kill’em All”), bourbon opieczętowany nazwą legendy trash metalu Anthrax, oraz cabernet sauvignon z logo Slayera. Swoje piwa proponowały też zespoły Mastodon, Iron Maiden i AC/DC.

Koncept biznesowy Romualda Lipki mógł być przebojem – tak jak dzisiątki Jego piosenek, napisanych dla Budki Suflera, Urszuli, Izy Trojanowskiej, Zdzisławy Sośnickiej, Ireny Santor i innych wybitnych artystów, dzisiaj przez niewielu już pamiętanych. Zabrakło czasu.

Przypomnijmy fragment tekstu jednego z najwybitniejszych utworów, skomponowanych przez Romualda Lipko.

I posłuchajmy

Uderzył deszcz, wybuchła noc,
Przy drodze pusty dwór,
W katedrach drzew, w przyłbicach gór,
Wagnerowski ton.

Za witraża dziwnym szkłem,
Pustych komnat chłód,
W szary pył rozbity czas,
Martwy, pusty dwór.

Dorzucam drew, bo ogień zgasł,
Ciągle burza trwa,
Nagle feeria barw i mnóstwo świec,
Ktoś na skrzypcach gra,

Gotyckie odrzwia chylą się
I skrzypiąc suną w bok
I biała pani płynie z nich
W brylantowej mgle.

Zawirował z nami dwór,
Rudych włosów płomień,
Nad górami lecę, lecę z nią,
Różę trzymam w dłoni.

A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie
Tłukąc się do okien
A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie
Tłukąc się do okien

Znowu szary, pusty dom,
Gdzie schroniłem się
I najmilsza z wszystkich, z wszystkich mi
Na witraża szkle,
Znowu w drogę, w drogę trzeba iść,
W życie się zanurzyć,
Chociaż w ręce jeszcze tkwi
Lekko zwiędła róża…