POMAGAMY ROBIĆ BIZNES W BRANŻY FMCG

Szukając idealnego auta do firmy, klienci salonów skupiają się głównie na stosunku ceny do ładowności. To zrozumiałe, że na drugi plan schodzą takie „szczegóły”, jak systemy mocowania bagażu. I dopiero w pracy okazuje się, jak ważną kwestią jest zabezpieczenie towaru. Ale wtedy zazwyczaj jest już za późno, żeby uzupełnić wyposażenie, a nawet jeśli to możliwe, montaż kosztuje drożej niż wykonany w fabryce.

Oszczędzać na mocowaniach nie warto, bo ładunek, który ulegnie uszkodzeniu w transporcie, może kosztować o wiele więcej, niż najdroższy system kotew i szyn.

Blokada ładunku

Sprinter jest pod tym względem samochodem kompletnym. Posiada szyny mocujące pod ramą dachową, umożliwiające zabezpieczenie wysokich ładunków, jak np. lodówki na napoje czy regału. Z kolei szyny w podłodze pozwalają na szybkie i nieskomplikowane zabezpieczenie przed przesuwaniem się przedmiotów o rożnych gabarytach – od małych, jak zgrzewka wody mineralnej, po największe (np. paleta). Jednak najskuteczniejsza i zarazem najwygodniejsza w obsłudze jest automatycznie podnoszona i opuszczana siatka, dociskającą bagaż do podłogi. Mocowania, splecionej z parcianych pasów siatki, umieszczone są w rogach ładowni oraz w połowie obu burt. Uruchomienie systemu przyciskiem powoduje, że siatka przesuwa się powoli w górę. Ponowne naciśniecie zatrzymuje uprząż, zaś następne wywołuje ruch w dół. Siła docisku jest tak duża, że bagaż pozostaje unieruchomiony, żeby nie powiedzieć – przytwierdzony do podłogi. Sprawdziliśmy, nie ma mowy, żeby ładunek ruszył się choćby o centymetr, nawet podczas dynamicznej jazdy.

Technika pomaga kierowcy

Silnik o mocy 163 KM i momencie 360 Nm, dostępnym od 1400 obr./min, sprawia, że auto dobrze przyspiesza, nie tylko na jedynce i dwójce. Dostawczy Mercedes w tej wersji czuje się lepiej w trasie niż w mieście, ze względu na wymiary – długi Sprinter 316 CDI ma prawie siedem metrów długości (w ofercie jest też wariant ekstradługi – 7,35 m). Skrzynia biegów pracuje dość ciężko, ale precyzyjnie. To samo dotyczy kierownicy.

Według zapewnień producenta samochód pali 6,3 l/100 km. Po przejechaniu około 400 km dokładnie taki wynik wyświetlił się na tablicy rozdzielczej. Podróżowaliśmy z obciążeniem około 150 kg, co dla takiego pojazdu oznacza tyle co nic.

Wnętrze największego dostawczego Mercedesa, choć surowe, trzyma wysoki poziom. Fotele są wygodne, a materiały użyte do jego wykończenia, wyglądają elegancko i, co ważniejsze, okazują się odporne na otarcia czy uderzenia. Schowki pod siedzeniami pasażerów są naprawdę wielkie, ale jeśli kierowca umieści w jednym z nich nich pasy i siatkę do trzymania ładunku, nie zostanie miejsca na nic innego.

Prowadzącego dostawczego Mercedesa wspiera kilka systemów, które ostrzegają przed niebezpiecznymi manewrami. Sygnalizatory w bocznych lusterkach informują, czy z boku jest wolny pas. Jeśli nie, w rogu lusterka zapala się czerwony trójkąt. W najdłuższym Sprinterze system ten ma szczególne uzasadnienie, podpowiadając kierowcy, czy może zmienić pas ruchu. Z kolei „asystent utrzymania pasa ruchu” sygnałem dźwiękowym i wizualnym ostrzega kierowcę, że najechał na linię ciągłą. Najeżdżanie na linie, w przypadku szerokiego auta, do jakich Sprinter się zalicza, jest nieuniknione, zwłaszcza na węższych drogach. Jeśli więc ktoś nie lubi nadmiaru bodźców dochodzących z deski rozdzielczej, pewnie wyłączy „asystenta” (przyciskiem na panelu centralnym).

Można jeździć bez kamery cofania, ale parkować jest już znacznie trudniej. Kamera pozwala zatrzymać się kilka centymetrów od przeszkody – w długim aucie to sprzęt codziennego użytku, a nie gadżet.